Refleksje na temat badan terenowych w Maroku przedstawiaja soba jeden z momentów przelomowych, o ile sama w sobie nie stanowi przelomu, w narodzinach tzw. antropologii refleksyjnej. To dopiero po niej ukazaly sie inne prace podzielajace ów refleksyjny "paradygmat", jak chociazby te autorstwa Jeana-Paula Dumonta (Headman and I: Ambiguity and Ambivalence in the Fieldworking Experience, 1978); Vincenta Crapanzano (Tuhami: Partrait of a Moroccan, 1980); Kevina Dwyera (Moroccan Dialogues, 1982); i wreszcie prace zbiorowe w rodzaju A Crack in the Mirror: Reflexive Perspectives in Anthropology (pod red. J. Ruby, 1982) czy slawetne Writing Culture (pod red. Jamesa Clifforda i George'a E. Marcusa, 1986). Ta historyczna notka ma nam jedynie uswiadomic, jak doniosle miejsce ta stosunkowo krótka praca ma w rozwoju idei antropologicznych. Jednak nie tylko to stanowi o jej wartosci. Przede wszystkim decyduje o niej tresc, która jest w pewnym sensie ? i bynajmniej nie mysle bym naduzywal w tym przypadku pompatycznych slów ?nieprzemijajaca. (?) Styl narracji jest niezwykle potoczysty i wciagajacy. Powiedziec mozna, ze wpisuje sie wrecz w gatunek opowiesci podrózniczych, w których pojawia sie wiele watków osobistych (lacznie ze szczerze i delikatnie opisana przygoda erotyczna). (?) Nie mam watpliwosci, ze podobnie jak wspomniany Smutek tropików ksiazka Refleksje na temat badan terenowych w Maroku na stale wejdzie do krwioobiegu intelektualnego naszej rodzimej humanistyki i ze wszech miar zasluguje na upowszechnienie. (fragment recenzji Profesora dra hab. Michala Buchowskiego)