Oyun, kültürden eski bir kavramd?r, Çünkü kültür, her ne kadar yar?m yamalak tan?mlanm?? haliyle daima insan toplumunun varl???n? gerektirse de hayvanlar insanlar?n oyun oynamay? kendilerine ö?retmelernin beklememi?lerdir. Hatta insan medeniyetinin genel oyun dü?üncesine esasl? hiçbir katk?da bulunmad???n? rahatça öne sürebiliriz. Hayvanlar, aynen insanlar gibi oyun oynarlar. ?nsan oyununun bütün temellerinin mutlu mesut s?çray??lar?nda bulundu?unu görmek için sadece yavru köpekleri izlememiz yeterlidir. Birbirlerini belli tav?r ve i?aret merasimleriyle oyuna davet ederler. Karde?inin kula??n? ?s?rmayacaks?n, ona zarar vermeyeceksin kural?na ba?l? kal?rlar. Feci halde k?zg?n görünürler. En önemlisi de bütün bu yapt?klar? ?eylerde aç?kça muazzam bir e?lence ve haz ya?ad?klar? aç?kt?r. Yavru köpeklerin böyle bo?u?malar? hayvan oyununun basit formlar?ndan sadece biridir. Ba?ka, daha geli?kin formlar da bulunmaktad?r. Hayranl?k gösteren bir topluluk önünde yap?lan düzgün kar??la?malar ve güzel gösteriler gibi. Burada çok önemli bir noktaya varm?? bulunuyoruz. Hayvan düzeyindeki en basit formlar?nda dahi, oyun mutlak bir fizyolojik olgudan ya da refleksten fazlas?d?r; safi fiziksel veya biyolojik aktivitenin s?n?rlar?n?a?ar. Önemli bir fonksiyondur, yani bir mant??? vard?r. Oyun içinde hayat?n acil gereksinimlerine bask?n gelen ve manay? eyleme katan ''oyunda'' kavram?n? bar?nd?r?r. Tüm oyun bir ?eyi ifade eder. Oyunun özünü olu?turan etken kaideyi ''içgüdü'' olarak adland?r?rsak, hiçbir ?ey dememi? oluruz, e?er buna ''ak?l'' veya ''dilek'' dersek de abartm?? oluruz. Buna ra?men, oyunun tam da kendi do?as?ndaki manevi bir niteli?i ça?r??t?ran bir anlam içerdi?i gerçe?ini göz önüne alabiliriz